آهسته قدم بردار

بگذار واژه پا بگیرد

بگذار قلم رفتنت را

روی دفتر تنهاییم

بـــــنویســــــــــــــــــد

بگذار چشمانم ازلحظه لحظه

رفتنت عکس بگیرد

تا عادت کند به ندیدنت

کم کم تو از من فاصله می گیری دور می شوی

و قلبم...

قلبم اشگ می ریزد

ولی چشمانم گریه نمی کند

سکوت کرد

خیره ماند درانتهای کوچه

واژها چه غمگین شدند

و رفـتـنــــــــــــــــــــــــت

تلخ ترین واژه زندگیم شد